“`html
24 Nisan 2024, Londra, Birleşik Krallık
?:Jordan Pettitt
Londra’nın Aldwych bölgesinde, Postane skandalı ile ilgili soruşturmanın gerçekleştirildiği binanın önünde bulunuyordum. İçeri giren insanların fotoğraflarını çekerken, birkaç arkadaşım da etrafta durup fotoğraflara dikkatle bakıyordu. Tam o anda, genelde canlı olan caddede bir sessizlik hakim oldu; arabalar ve otobüsler aniden kaybolmuştu.
Öncelikle atların ayak seslerini duydum ve iki at aniden yolun ortasında belirdi. İnsanlar, atların geçmesine izin vermek için yavaşlamak zorunda kalmışlardı. Ben de kameramı hızlıca çıkardım ve bu anı ölümsüzleştirmek için birkaç fotoğraf çekmekte gecikmedim. Başta atlardan birinin üzerindeki kırmızı lekeleri boya zannettim; fakat yaklaştıkça bunun kan olduğunu anladım.
O atın renginin alışılmış bir kırmızılıktan çok farklı olması, doğanın bana sunduğu başka bir gerçekliği düşündürdü. Her şey o kadar hızlı gelişiyordu ki, kameramın ayarlarını doğru yapabilmek dışında başka bir şey düşünmeye fırsat bulamıyordum. Olup biten her şey birkaç saniye içinde gerçekleşti ve biz de yüzlerce insanın arasında doğru zamanda doğru noktada yer almayı başarmıştık.
Olay çok geçmeden haber bültenlerinde yer aldı – atlar, Buckingham Sarayı yakındaki kışlada gerçekleştirdikleri eğitim tatbikatından kaçarak kaçmışlardı. Neyse ki, her ikisi de güvenli bir şekilde yakalandı.
26 Mart, Meksika-ABD Sınırı
?: Brandon Bell
Gün batımına yaklaşırken sıcaklık hızla düştü. Her yarım saatte bir, gruptaki kişiler dikenli telleri kesmek için pense kullanıyordu.
O hafta başında, bölgede büyük bir çatışma yaşanmıştı ve sınır devriyesi artmıştı; bu nedenle güvenlik oldukça sıkıydı. Jordan, yaklaşık 30 kişilik gruptan biriydi ve kızını battaniyeye sarmıştı. Diğerleriyle birlikte, çitin yanına ulaşmadan önce çok geçmeden bir plan yapmaya çalışıyorlardı. Kolluk kuvvetleri gelmeden önce geçmek için yalnızca 45 saniyelik bir zamanları vardı.
Jordan, grubun arkasında kalmıştı ve çit ile diğer tarafı inceleyerek durdu. Onu gördüğümde kararlılığını hissedebiliyordum ve her ne olursa olsun geçmeye kararlıydı. Kızını sıcak tutmaya çalışırken beklemeye devam ediyordu.
Ailesi başarıyla geçmeyi başardı ancak onları izleyecek olan diğerleri geri çevrildi. Sınır güvenlikleri onlara yaklaşmadan önce kaçtılar ve SUV’lere bindirilerek işlem sürecine alındılar.
1 Kasım, Valensiya, İspanya
?:David Ramos
Selden sonra Valensiya’ya ulaşan ilk yabancılardan biriydim. Şehir çevresindeki köylere ilk gelenlerden biri olarak, insanlar pencerelerinden bağırarak yardım ihtiyacını dile getiriyordu. Bilgilerinin azlığı beni oldukça etkiledi; iletişim kopmuştu – televizyon yok, telefon yok. Kilometrelerce yürüdüm, yıkım tam anlamıyla bir tsunami gibi yayıldı. Şok hissi, selden bir gün önce gelen uyarılardan kaynaklanan öfkeye dönüştü ve en az 200 kişi yaşamını yitirdi.
Bu fotoğraf, selden üç gün sonra çekildi. Benetússer köyüne doğru yürüyordum; burası, Valensiya’dan yiyecek ve su almak için oraya giden birçok insanın kullandığı bir alan. Bir demiryolu köprüsünün altındaki alt geçitte su pompal
